De zin van pijn

Twee gevangenen in aangrenzende cellen die door klopsignalen tegen de muur contact met elkaar hebben. De muur is wat hen scheidt, maar ook wat hen in staat stelt contact met elkaar te hebben.

Dit citaat van Simone Weil gebruikt Tomáš Halík, hoogleraar filosofie en sociologie aan de Karelsuniversiteit te Praag, om iets te zeggen over de betekenis van de wonden van ons leven, de wonden van ons eigen hart en de wonden van de mensen die wij ontmoeten.

Hij schrijft in zijn boek Raak de wonden aan, dat pijn een ervaring oproept die de zin van het leven aan het wankelen kan brengen. Tegelijkertijd kunnen de wonden van het leven ook een weg banen naar een dieper verstaan van de zin, niet alleen van de wonden, maar ook van het leven zelf.

Pijn is een gelegenheid om naar de betekenis ervan te zoeken en ook om die te vinden. Iets wat we tot nu toe hebben ervaren als vanzelfsprekend, vraagt dankzij de wonden om reflectie. Juist in de nacht van de pijn, kan een mens voor zichzelf opnieuw ontdekken wat de zin van het leven is. HIj voegt daaraan toe: Dat gebeurt dan doorgaans eerder aan het einde van de nacht dan direct aan het begin, pas op het moment van de dageraad.