Etiquette banenzwemmen (column)

Nietsvermoedend stap ik ’s morgens rond 7.00 uur het zwembad binnen. Deze keer mag ik niet zomaar doorlopen. Hebt u de etiquette banenzwemmen al? Achter het loket staat een mevrouw te zwaaien met kleurrijke papiertjes. Mijn achteloos: Dat komt zo wel als ik naar huis ga, wordt weersproken met Nee, dat moet vóór het zwemmen. Oeps, denk ik, een serieuze zaak. Ik durf nog net te mompelen: Eén velletje is wel voldoende. Ook al niet goed: Nee, ook voor je vrouw. Ik neem het maar aan. Zal wel bij de etiquette horen.

Eenmaal thuis ben ik wel benieuwd naar wat het Sportbedrijf Rotterdam mij met de etiquette banenzwemmen wil wijsmaken. Eerst krijg ik een schouderklopje. Ik heb met het banenzwemmen een full body workout te pakken (zo zo, wist ik niet, maar klinkt wel goed) en daarvoor gelden de volgende vijf regels:

 Rechts houden

1. Links inhalen (Geef je voorganger even een klein tikje tegen de linkervoet ter aankondiging: staat er echt!)
2. Bepaal je baan op basis van snelheid en zwemslag
3. Afstand houden
4. Pauzeer in een hoek

Vertwijfeld kijk ik even naar de regels en de toelichting erop. In welke wereld ben ik beland? Het wemelt in ons land controles en afvinklijstjes, wet- en regelgeving, toetsen en testen, sloten en camera’s en nu dus ook etiquette banenzwemmen. Etiquette banenzwemmen!

Het zal wel te maken hebben met de zin van het leven, dat ik hiervan een beetje treurig word. We gooien eerst allerlei waarden luidruchtig overboord en nu de samenleving langzaam maar zeker vastloopt, gaan we dat via de achterdeur repareren met regels. Alsof we het daarmee redden!

 Inderdaad. Het wordt linksom of rechtsom tijd om afstand te houden, om te pauzeren in een hoek en om onze baan te bepalen. Maar helaas, voorlopig heeft niemand er zin in. En afdwingen met regels gaat niet lukken. We zitten liever in het pierenbad dan dat we in het diepe duiken. Hoe komt dat toch?